Memories that remain
Posted by OomHans op 11/08/2014
Probaat middel als hetero-blogger om je laatste 2 lezers kwijt te raken: gooi er een musical in.
Anderzijds – ‘The truth and nothing but the truth..‘.. – ik hou van Abba. (‘Jammer maar helaas‘, Coming out?, ..)
Kiem is wellicht gelegd te Café Het Slot ergens in ’75 alwaar ik mijn biljart- en klaverjas-vaardigheden behoorlijk opschroefde i.p.v. de Godsdienst- en tekenlessen bij te wonen. (hier evt. meer over deze periode)
Meest gedraaide nummer indertijd: ‘The Dancing Queen’.
Komende week met dochter naar Parijs en – toeval bestaat niet – zie ik afgelopen week weer eens (4e keer) de fijne musical Mamma Mia op de buis, met bovenstaand fragment m.i. als hoogtepunt.
Crux musical: 20-jarige dochter Amanda Seyfried staat op punt van trouwen, maar wil weten wíe van de 3 mannen waarmee moeder Meryl Streep het te Parijs ooit deed haar vader is.
Heerlijk antwoord van ‘bankier Colin Firth’ (min. 0:30 hierboven) op de vraag wat ‘HB‘ betekent..: ‘Head Banger’.
M.i. briljant: de ongeëvenaard en direct herkenbare Abba-sound wisselend van mineur naar majeur en terug + ijzersterk bondig rijmwerk (croissants/restaurants; tourist jam/Notre Dame, ..).
Gênant: je vind jezelf de andere dag terug in de supermarkt het hardnekkig beklijvende deuntje neuriënd, en terug in ’78 ‘Wandelend langs de Seine, bij de Eiffeltoren, in de rij bij de Notre Dame, ..‘.
Pak je oude hippie gitaar en loei mee:
I can still recall our last summer
I still see it all
Walks along the Seine, laughing in the rain
Our last summer
Memories that remain
We made our way along the river
And we sat down in the grass
By the Eiffel tower
I was so happy we had met
It was the age of no regret
Oh yes
Those crazy years, that was the time
Of the flower-power
But underneath we had a fear of flying
Of getting old, a fear of slowly dying
We took the chance
Like we were dancing our last dance
I can still recall our last summer
I still see it all
In the tourist jam, round the Notre Dame
Our last summer
Walking hand in hand
Paris restaurants
Our last summer
Morning croissants
Living for the day, worries far away
Our last summer
We could laugh and play
And now you’re working in a bank
The family man, the football fan
And your name is Harry
How dull it seems
Yet you’re the hero of my dreams
..
Walks along the Seine, laughing in the rain
Our last summer
Memories that remain
OomHans overdenkt de dingen 
Monique said
Gelukkie dat Puck wel zeker weet dat jij haar vader bent… voor zover ík weet in elk geval. 🙂 Maar neem je gitaar mee, zoek een mooie plek en barst uit in een lied. Deze lijkt me goed.
OomHans said
Twijfel, twijfel, al helemaal aan mijn gitaarspel. P. vertrok na 2 minuten Mamma Mia naar boven mompelend: ‘Zeg me dat het..‘
Caroline said
Those were the days.
In mijn herinnering werd er vooral Fleetwood Mac met ‘Need Your Love So Bad’ gedraaid. Behoorlijk vervormd omdat het zo vaak werd gedraaid. Nog steeds als ik het nummer hoor denk ik aan Het Slot. Leuke tijd. Ik was er laatst in de buurt en volgens mij is het gewoon een woonhuis geworden. Comenius is ook niet meer te herkennen. Leuk Hans “de dingen die je overdenkt”, vooral de dingen van vroeger: inderdaad ‘Memories that Remain’.
OomHans said
Klopt van Fleetwood Mac; laatst de docu over de totstandkoming van Rumours weer eens gezien. Niet droog gehouden.
Qua Het Slot: ging m.i. mis toen uitbaters Wout & Annie voor het eerst in jaren op vakantie naar Spanje waren geweest. Daarna vonden ze de vroeg dronken schoolgastjes niet meer zo leuk. De erbarmelijke muziekkwaliteit: door de jukebox inderdaad; singletjes waren na 600x draaien domweg versleten.
Je herinnert je vast ook Soos Tolkien en dat café op de Capelse Weg (wat was het laatste nummer daar altijd?) nog.
Monique said
Ik herinner me Tolkien ook, en op de Capelseweg, daar heb ik Armand nog gezien. En ook ik was vaak in Maasdam te vinden, vooral op de vrijdagavonden. Was niet zo’n spijbelaar…. durfde ik gewoon niet.
Caroline said
Tolkien zat eerst in een kerk en daarna tegenover Café Maasdam. Eén keer was Johnny the Selfkicker gast. Ik zat vooraan. Hij sprak met enorm veel consumptie. Het vervolg laat zich raden.
Als Tolkien dicht was, volgens mij in de schoolvakantie(s), dan zaten we in Maasdam. Daar wisten ze niet wat hen overkwam. Het was dan opeens druk in de zaak. Er was een stokoud mannetje die alle jonge meiden een handkus wilde geven. Hij had geen gebit in en lebberde je hand dan helemaal af. Je kon die meteen gaan wassen.
Wat het laatste nummer in Maasdam was kan ik me niet herinneren. Zelfs niet dat er überhaupt een laatste nummer was. Trouwens: Annie van Wout heette volgens mij Corrie, voor zover ik mij herinner.
Op vrijdag was ik overigens ook wel eerst bij Perplex te vinden en op zaterdag bij Idéfix en af en toe Tarkus. Naar Roepie ging ik ook wel, maar het was een heel eind fietsen uit Nieuwerkerk, dus ik ging niet zo vaak. Wel heb ik daar Herman Brood gezien en Vitesse. Volgens mij beide keren met Robert Jan Stips. Of ik er the Frog heb gezien weet ik niet meer, maar ze hadden een leuk nummer met de onvergetelijke titel: ‘From a distance I can smell your feet‘.
Waren zij niet eens op een schoolavond op Comenius?
De eeuwige leerling Boetje Senkery speelde ook (wel) met ze. Ik zag laatst dat The Frog een eigen FaceBookpagina heeft. En zo kan ik aan het mijmeren blijven. Zou dat aan de leeftijd liggen?
OomHans said
Perplex, Idéfix, Tarkus.. ik dacht dat ík al vroeg de Horeca onderzocht! (geen van 3-en rinkelt een bel bij deze Dino)
Qua fietsen:.. eens. Ik deed soms Alexanderpolder -> Krimpen -> Nieuwerkerk (gebakken eitje) -> Alexanderpolder.
Moet op adrenaline/testosteron gedaan zijn indertijd. Paar weken terug..
Leeftijd:. tsja.. puntje.
P.S.
1. Was Boetje – ik had 3 uur Economie met hem te Comenius – niet juist de bassist van..
2. Je zou helemaal gelijk kunnen hebben qua Corrie. Ik vond ’t blijkbaar toen al een Annie.
Caroline said
Perplex in de Open Hofkerk in Ommoord, Tarkus in de Verrijzeniskerk en Idéfix in de Immanuelkerk.
Nou konden ze bij Perplex en Idéfix zelf een programma samenstellen en was het niet zo “kerks”, althans in mijn beleving. Daar zaten ook twintigers.
Tarkus stelde niet zo heel veel voor. Ik denk dat de horeca voor ons te duur was in die tijd. We gingen wel later op de avond nog wat drinken in een café in de buurt. Wat dat betreft waren Tolkien en Roepie “spannender”. Boetje was inderdaad basgitarist van the Frog, maar volgens mij was hij daar vrij snel weg? Ik heb nooit les gehad met Boetje, omdat ik zelf ben blijven zitten in de 5e doordat de Bruin mij geflikt heeft. Dat heeft ze het jaar daarna tijdens tentamens ook nog een keer gedaan.
Dat alles heeft wel de kiem bij mij gelegd om me nooit meer door iemand te laten neppen. Bovendien was ik zo kwaad dat zij me geflikt had dat ik gelijk staatsexamen HAVO wilde gaan doen. Bovendien heb ik ook gelijk Duits laten vallen en daarvoor in de plaats Economie gekozen, zodat ik nooit meer les van haar zou krijgen. Dat had als tegenreactie dat ik bij Oldebeuving moest komen, die me eerst een sigaret aanbood (stel je voor) en daarna me op andere gedachten probeerde te brengen. Toen had ik een kans om te onderhandelen en ik heb toen bedongen dat ik geen maatschappijleer hoefde te volgen en Tekenen kon ik bij een andere groep volgen, waardoor ik, let op, in uren die daardoor vrij kwamen naar Het Slot kon. Zo heb ik dat zelfs bij hem gebracht. Nou moest ik in ruil daarvoor wel een soort scriptie voor maatschappijleer maken, want ik snapte ook wel dat er ergens een cijfer vandaan moest komen. Maar een jaar maatschappijleer bij Siberani kon ik niet meer aan. Ik kreeg echter een andere leraar die dan de “scriptie” ging bespreken met me. Deze man raakte bij mijn scriptie over drugs echter over zijn toeren, zodat ik hem nog heb moeten troosten, maar dat terzijde. Wel eén van de merkwaardige dingen in mijn leven. De scriptie was overigens later van nut voor mijn vrijwilligerswerk bij de nachtopvang van de Pauluskerk.
Door al deze verhalen uit de oude doos poppen de gekste dingen naar boven uit de verste hoeken van mijn geheugen. Kan jij je herinneren dat we tijdens het schoolreisje in Parijs iemand kwijt zijn geweest? Leraren in paniek. Hij kwam op een gegeven moment doodleuk weer opdagen met de mededeling dat hij een nachtje bij zijn broer was gaan slapen die in Parijs woonde. Veel plezier in Parijs komende week.
OomHans said
Memory Lane, die docenten-namen.
Plus..jij moet ook aardig hebben leren biljarten en klaverjassen lijkt ‘t!
Qua vermissing te Parijs: geen idee. Was regelmatig mezelf kwijt, maar ik had geen broer wonend in Parijs, dus ik kan ’t niet geweest zijn.
Maandag de toeristische hoogtepunten maar skippen en meteen naar het graf van Jim. Het ouderschap.. niet eenvoudig, maar met de juiste prioriteiten weet ik wellicht nét iets educatiefs bij te dragen aan het knal-eigenwijze puberbrein.
caroline said
Succes met het puberbrein.
Tot mijn schande ben ik nooit naar het graf van Jim Morrison geweest. People are strange en ik dus al helemaal wat dit betreft. Ik was graag in Parijs en met mijn achternaam voelden de Fransen mijn Hugenoten roots, zodat er gelijk een vriendschappelijke basis was. En dat is al heel wat in Parijs.
Ik heb zelfs een keer een paar schoenen versleten, zoveel hadden we gelopen.
Ik weet met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat ik wel eens van je gewonnen moet hebben met klaverjassen. Ik klaverjaste ook heel veel bij Carlo thuis. Tot diep in de nacht. Hij had fantastische ouders, die het leuk vonden al die jeugd. Het biljarten had ik uitgesteld om in het bejaardenhuis nog een doel in het leven te hebben, maar helaas heb ik dat doel bij moeten stellen, omdat er volgens de laatste plannen, tegen de tijd dat ik bejaardenhuisrijp ben geen bejaardenhuis meer overeind staat.
Bovendien heb ik sinds jaren het praktische bezwaar dat ik niet lang meer kan staan. Dus is mijn doel bijgesteld naar het winnen van een scootmobiel race. Helaas zijn de scootmobielen op het Noordereiland dun bezaaid, zodat ik mij dan naar oorden als Ommoord, Alexanderpolder of IJsselmonde zal moeten begeven. Toch nog maar even wat spannender dingen doen voorlopig.
OomHans said
Even gegoogled, hier je roots:
Lavooij: Spelling van Lavoye < Levoye < Del(e)voy(e) ‘van de Wege’. Fr. voie < Lat. via
‘weg’. 1298 Willaume de le Voie = 1296 Willecok van den Woughe, Kales (GYSS. 1963);
1640 Claes Lavooy, Heinkenszand; 1653 Jacques Jacobsz Lavooy, Oudelande (HARTHOORN).
– Lit.: A.W.E. DEK, Het Zeeuwse geslacht Lavooy, Rijswijk, 1957.
Bij geboorte al – buiten je schuld – ‘van de weg’.
Qua klaverjas: is theoretisch mogelijk dat ik een keer verloor, maar.. niet vaak daar ik ook toen al slecht tegen verlies kon en vrij goed vals speelde.
Herinner mij een feestje in Ommoord waarbij ik na langdurig onhandig gefrut aan een voor mij té complexe bh-sluiting – even kwijt van wie; Dust in the Wind stond op repeat – van de verduisterde zolderkamer naar beneden strompelde waarna het in de keuken nog enorm gezellig werd al kaartend en bierdrinkend met de leuke ouders aan de keukentafel.
… spannende tijden.
Caroline said
Ik herinner me dat feestje ook nog. Hilde had op de markt een zwaard gekocht als verjaardagscadeau voor Carlo van ons allemaal. Kom daar nou maar eens om, je wordt nu gelijk opgepakt voor verboden wapenbezit. Op een gegeven moment wilde Carlo gaan liggen op het matras waar ik op lag, maar ik bleef liggen. Hij werd toen kwaad en heeft het zwaard gepakt en op mijn borstbeen gezet en eiste dat ik zou opstaan. Ik ben toen heel hard gaan lachen en hij is boos afgedropen.
’s Morgens toen ik bedacht dat misschien iemand de hond, een poedel genaamd Bobbie, maar eens uit moest gaan laten, is hij wel weer zoete broodjes met me komen bakken. Hij wilde zelfs de veters van mijn schoenen strikken. Ja, het waren wilde tijden.
Het zwaard was misschien wel handig voor je geweest bij die bh-sluiting. Overigens waren Carlo zijn ouders niet zo blij toen ze eenmaal naar bed wilden gaan en daar mensen in aantroffen. Ook zij hadden een grens.
Het was wel altijd dolle pret bij de van Dongens.
Opa was erg gierig en liep met een stok. Carlo had eens een kwartje vastgeplakt op het straatje naar hun deur toe, toen opa zou komen en opa maar duwen met zijn stok tegen het kwartje. De hele familie, ik incluis, stond voor het raam. We hebben een vermakelijk kwartiertje gehad. Opa was een heel onaardige man dus niemand had medelijden met hem.
Pa van Dongen noemde ieder vrouwelijk persoon bij dezelfde naam (het is me ontschoten welke naam), wat wel eens lastig was tijdens het klaverjassen. Als je belde nam hij de telefoon op met Delta of wat er maar in zijn hoofd opkwam. Prettig gestoord huishouden, waar iemand die vanaf de geboorte van de weg af is, natuurlijk prima op zijn plaats is.
N.B. Die A.W.E. Dek heeft aan praktisch iedere Lavooij/ Lavooy in Nederland een stamboom verkocht. Hij had genealogie als hobby en er zijn niet zo heel veel Lavooijen, dus dan is het te overzien.